Wtorek 19 styczeń

17.00 o bb dla mieszk Chociwek

18.00 o bb dla mieszk Chociw

Środa 27 styczeń

17.00 o bb dla mieszk Wólka Jagielczyńska

18.00 o bb dla mieszk Krzemienica

 

Planowane

Piątek 5 luty

18.00 (w Kanicach) o bb dla mieszk Kanice i Stanisławów

Sobota 6 luty

17.00 o bb dla mieszk Wale

 

 

W związku z pojawiającymi się pogrzebami zmarłych na koronowirusa COVID-19 uprzejmie informuję, że procedury postępowania w takich przypadkach są określone przez w art. 9 ust. 3a ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych oraz rozporządzeniach ministra zdrowia z dnia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi oraz z 3 kwietnia 2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi.

W rozporządzeniu ministra zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 roku cytując ustawę o cmentarzach znajdujemy zapis:

„Zwłoki osób zmarłych na choroby zakaźne określone w wykazie, o którym mowa w art. 9 ust. 3a ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych, zwanej dalej „ustawą", niezwłocznie po stwierdzeniu zgonu zawija się w płótno nasycone płynem dezynfekcyjnym, składa w trumnie, a trumnę szczelnie się zamyka i obmywa z zewnątrz płynem dezynfekcyjnym. Następnie na trumnę zakłada się worek foliowy z nieprzepuszczalnego tworzywa sztucznego, odpornego na uszkodzenia mechaniczne. Zwłoki zawozi się bezpośrednio z miejsca zgonu na cmentarz i dokonuje pochowania w ciągu 24 godzin od chwili zgonu. Po dostarczeniu trumny na cmentarz worek zdejmuje się i spala."

W przypadku poddania cała kremacji uroczystości pogrzebowe, mogą odbyć się jak dotychczas.

Bardzo proszę Księży Proboszczów o zrozumienie i przestrzeganie zasad stanowionego prawa.

Z wyrazami szacunku

Ks. Adam Matysiak Ekonom Diecezjalny

Proszę zwrócić uwagę na zapis §5a.1.6).b w poniższym obowiązującym rozporządzeniu Ministra Zdrowia

29 maja

Nadal obowiązuje zasłanianie nosa i ust w kościele i kaplicy

Łowicz, dnia 28 maja 2020 roku

L.dz. 566/2020

DEKRET BISKUPA ŁOWICKIEGO
dotyczący obowiązku uczestniczenia we Mszy Świętej niedzielnej

 

W związku z decyzją władz rządowych znoszącą limity uczestników zgro­madzeń religijnych w kościołach odwołuję z dniem 30 maja br. udzieloną wcześniej dyspensę od uczestnictwa w niedzielnych Mszach Świętych wiernym Diecezji Ło­wickiej i przebywającym na jej terenie.

Przypominam jednocześnie, że zgodnie z pierwszym przykazaniem kościelnym każdy wierny powinien w niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej. Zważywszy na fakt, że w okresie przygotowań do świąt Wielkanocnych były utrudnienia w korzystaniu z sakramentu pokuty i pojednania, w sposób szczególny zachęcam do jak najszybszego przystąpienia do spowiedzi świętej.

W uczestniczeniu w liturgii należy przestrzegać odpowiednich przepisów sani­tarnych i zachęcam do roztropnej wzajemnej troski o siebie.

Wyrażam wdzięczność wszystkim kapłanom, osobom życia konsekrowanego, katechetom oraz służbom medycznym i sanitarnym za pełną poświęcenia służbę na rzecz ochrony życia i zdrowia w czasie epidemii.

Zachęcam do dalszego trwania na modlitwie w intencji osób chorych i z prośbą o ustanie epidemii

+ Andrzej Franciszek DzIuba

24 maja

20 maja

Dziś Ks. Proboszcz obchodzi rocznicę święceń kapłańskich. Podczas Mszy św. dziękował za łaskę kapłaństwa i prosił o nowe powołania z parafii w Krzemienicy. Bóg zapłać za wspólną modlitwę.

11 maja

Kościół podaje nam mysli do rozważania na cały dzień w tzw czytaniach mszalnych. Warto do nich zaglądać, modlić się i je rozważać

Teksty te znajdziesz m.in. tu:

10 maja

7 maja

Z dzisiejszej Ewangelii:

Czy widzę w Biskupie, Kapłanie samego Chrystusa? Czy dziś znowu krzyżuję Jezusa, czy trwam przy Jego Ranach?!

Ten, kto źada od Kościoła, żeby nie był teologiczny (czyli nie nauczał o Bogu), ale by był społeczny (głosił tylko naukę o relacjach między ludźmi) nie utożsamia się z Kościłem. Pamiętajmy, aby więcej w naszym życiu (a może wszystko) powierzyć Bogu i nie być przekonanym o własnej ludzkiej "nieomylności"

5 maja

Pamiętaj o obowiązku komunii wielkanocnej.

Ze spowiedzi można skorzystać codziennie przed Mszą św. Nie odwlekaj, czas jest krótki

4 maja

Św. Florian patron hutników i straźaków

W niedzielę tradycyjnie na sumie midliliśmy się w intencji naszych strażaków. Później na cmentarzu modliliśmy się indywidualnie przy mogile strażackiej

W tym roku wszystko odbywało się bez obecności strażaków

3 maja

Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

• 
• 

W zjednoczeniu z Sercem Jezusa, Twojego Najmilszego Syna, poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: TOTUS TUUS EGO SUM ET OMNIA MEA TUA – O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co tylko posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu, Maryjo, poświęcam życie moje i działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i w ogóle całą moją istotę – wszystko!

O, Niepokalane Serce mojej Najczystszej Matki, roztocz nade mną swoje własne królowanie i rozporządzaj mną i całą moją ofiarą według zamiarów i upodobań Bożych.

O, Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się całkowicie na Ciebie, powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i mocą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca.

Przyrzekam Ci, o, Serce Nieskalane, unikać za twoim przykładem wszelkiego grzechu i niedoskonałości, które jak ostre kolce mogłyby Ciebie ranić.

Pragnę, by odtąd każda chwila mojego życia była jednym, czystym aktem miłości do Jezusa, pełnionym w zjednoczeniu z twoim, Maryjo, Niepokalanym Sercem. Chcę żyć, pracować, modlić się i cierpieć, walczyć i umierać dla przyspieszenia nadejścia Królestwa Serca Jezusowego przez królowanie Twojego macierzyńskiego Serca.

O, Serce Panny wiernej i Ucieczki grzeszników, uczyń mnie wiernym uczniem i naśladowcą Jezusa, wzbudź we mnie wstręt do grzechu i mentalności tego świata. Obdarz mnie duchem dziecięctwa Bożego, stwórz we mnie serce czyste, odważne i mężne. Pomnażaj we mnie życie Boże zjednoczone z Trójcą Przenajświętszą, bym za Twoim orędownictwem osiągnął już tu, na ziemi, taki stopień świętości, a w wieczności – taki stopień chwały, jaki Bóg mi zgotował od wieków. Amen.

29 kwietnia

Papież Franciszek mówi: Kościół jest w trudnej sytuacji, nie można przenieść sakramentów do wirtualnego świata - mówił papież Podkreślił, że obecne specjalne kroki podejmowane w związku z koronawirusem są po to, by "wyjść z tunelu". Papież powiedział, że odprawianie mszy bez wiernych to "niebezpieczeństwo". Nie można, jak dodał Franciszek, "przenieść do wirtualnego świata Kościoła, sakramentu, ludu". Transmisji mszy i "duchowej komunii" nie można uznać za normalny sposób przeżywania wiary, bo "tylko wspólnota jest Kościołem". "Kościół jest z ludem i z sakramentami"

26 kwietnia

25 kwietnia

Uroczystość I Komunii św w tym roku nietypowo.

Odbędzie się z zachowaniem przepisów administracyjnych w dniach od 8 do 10 czerwca w kilkuosobowych grupach. Oprócz dziecka będą obecni tylko jego rodzice. Szczegóły u pani Katechetki i Ks. Proboszcza (mailowo i telefonicznie). Istnieje też możliwość odłożenia uroczystości na drugi rok (w indywidualnych przypadkach)

W tym roku nie będzie uroczystości Rocznicy I Komunii św

Wobec trudnej sytuacji ekonomicznej proszę o ofiary przelewem na opłacenie bieżących rachunków za energię (wynoszą ponad 900zł). W kościołach w Polsce obowiązuje niestety droższa taryfa typu C tak, jak w zakładach przemysłowych.

W tytule przelewu proszę pisać "ofiara". Dziękuję za zrozumienie i życzliwość

24 kwietnia

Zmarł Ks. Franciszek Augustyński, wieloletni proboszcz Parafii w Lubochni. Wieczny odpoczynekracz mu dać, Panie

Z Ewangelii: czy zastanawiałeś się, dlaczego z pięciu chlebów jęczmiennych pozostałych resztek zebrano dwanaściekoszów. Człowiek dał 5 chlebów, Bóg dał12 koszy ułomków. Bóg jest bogaty w Miłosierdzie i nie żałuje nam swych łask

19 kwietnia

Niedziela Miłosierdzia Bożego

Na początku Mszy św. Biskup mówi Pokój Wam, a kapłan mówi Pan z Wami. No ... niezupełnie. To już jest sam Chrystus, który na ołtarzu jako Arcykapłan osobiście składa ofiarę ze swojego Ciała i swojej Krwi.

Jezu, dziękuję, że ja kapłan, niegodny Twój sługa, mogę być narzędziem w Twoich rękach

Jezu, ufam Tobie

Do przemyślenia słowa Kardynała Stefana Wyszyńskiego:

"Wszystko co nas spotyka - zdrowie czy cierpienie, dobro czy zło, chleb przygód, przyjaźni ludzka czy niechęć, dobrobyt czy niedostatek – wszystko to w ręku Boga może działać ku dobremu."

"Zawsze, gdy jest szczególnie ciężko, gdy ciemności ogarniają ziemią, a słońce już gaśnie i gwiazdy nie dają światłości, trzeba wszystko oddawać Maryi."

18 kwietnia

Polecam inicjatywę organizatorów Róźańca do granic. Nazywa się OCALENIE, więcej szczegółów tu: https://link.freshmail.mx/c/b1fbhbbnr1/7x0jrtrjs8

16 kwietnia

12 kwietnia Zmartychwstanie

Słyszałeś?

Jezus Chrystus prawdziwie zmartwychwstał.

Wierzysz?

11 kwietnia Wielka Sobota

Jezu nie ma Cię tu? Leżysz w grobie. Szatan zwyciężył? Gdzie jesteś Panie?

Jezu dotknij mnie, abym przejrzał, uzdrów serce i umysł, abym uwierzył i umiłował

Jeśli się nie nawrócę, to nie będę żył

10 kwietnia Wielki Piątek

Wołam, Boże, oddał ode mnie ten kielich, te wszystkie ograniczenia mojej wolności, oddal zarazę, oddal zakazy. A Ty przyjąłeś wszystko bez sprzeciwu. To musi się wypełnić, aby objawiła się Twoja chwała.

Jezu, błagam Cię o łaskę pokory w dźwiganiu krzyża

Obowiązuje post ścisły. Umieść krzyż w centralnym miejscu w domu i adorujemy Zbawcę. W krzyżu Chrystusa znajdziesz odpowiedź na każde pytanie

Dziś rozpoczynamy nowennę przed niedzielą Miłosierdzia. Zacznij i Ty

9 kwietnia Wielki Czwartek

Bądźmy wierni Kościołowi, który jest znienawidzony przez świat. To nie Kościół ma się zmieniać pod wpływem świata, a świat mamy zmieniać my chrześcijanie. Za to czeka nas ukrzyżowanie, a potem Zmartwychwstanie i niebo

Dziś święto ustanowienia wielkich sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa

Przyjęcie "dzisiejszej duchowej komunii" to nie to samo, co przyjęcie jej realnie. Czy nie potrzebujesz już Chrystusa w Euchrystii, czy ty Go jeszcze kochasz?

Dziś wmawia się nam, że kapłaństwo nie jest potrzebne, że sami "odprawimy sobie Mszę, sami poświęcimy palemki, pokarmy wielkanocne, sami się rozgrzeszymy, a tak wogóle to nie mamy grzechu". Zaczynamy Bogu mówić co jest dla nas dobre, a co złe (to jest istota grzechu pierworodnego)

Dlatego wołam za Jezusem i Jego Kościołem "ludu mój, ludu, czemuś Mnie opuścił? ... nawróć się ludu w pokorze"

Czuwajmy, abyśmy nie ulegli pokusie. Ten będzie zbawiony, kto wytrwa do końca.

Bądźmy wdzięczni za dar sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Dziękujmy kapłanom, módlmy się o nowe powołania

Czy dziś już modliłeś się za nich?

8 kwietnia

30 judaszowych srebrników z dzisiejszej Ewangelii to dużo czy mało?! To cena kaźdego grzechu.

Zachęcam do podpisywania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka http://www.kwc.oaza.pl/

7 kwietnia

6 kwietnia

Spowiedź w piątek będzie przebiegać następująco

Najpierw o godz 16.00 wejdzie do kościoła 5 osób, te zostaną wyspowiadane potem przyjmą komunię św i pójdą do domów; następnie wejdzie kolejne 5 osób i ponownie- aż do skutku

31 marca 2020

Z dzisiejszej Liturgii Słowa (Lb 21,4-9)

29 marca 2020

Panie, gdzie byłeś, gdy nasz brat Łazarz umierał. Gdybyś tu był, to nie umarłby. Gdzie byłeś Panie, gdy umierało moje dziecko, ktoś mi bliski. Gdybyś tu był...? A On odpowiada zawsze jestem z tobą. Najpierw jednak musisz się nawrócić, odsunąć kamień grzechu z grobu twojego życia, przestać samemu rządzić wszystkim. Musisz zrzucić chustę grzechu, pychy z twojej twarzy, abyś przejrzał, że Jezus jest jedynym Zbawicielem. Nie lękaj się On jest Życiem i Zmartwychwstaniem, do którego ciebie zaprasza. Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.

Módl się codziennie na różańcu i trwaj w łasce uświęcającej.

26 marca 2020

Propozycja Drogi Krzyżowej do indywidualnego odprawienia

Przyjacielu, po coś przyszedł?...
To Chrystusowe pytanie skierowane do Judasza było ostatnimi słowami Zbawiciela, jakie wypowiedział przed swoim pojmaniem i uwięzieniem. Zanim rozpoczniemy Drogę Krzyżową w tym uświęconym miejscu, stańmy wobec tych słów: Przyjacielu, po coś przyszedł? Dlaczego podjąłeś trud podróży? Krzyż jest zgorszeniem, głupstwem, porażką. Na pewno chcesz iść za zgorszeniem, głupstwem i porażką? Nosimy krzyżyki na łańcuszkach, wieszamy je w domach, szkołach, szpitalach i nierzadko potem pod tymi krzyżami przeklinamy, że coś się nam nie powiodło, że nie poszło po naszej myśli, że ktoś nas odrzucił. Mówimy o krzyżu, śpiewamy o krzyżu, a kiedy przychodzi, często jesteśmy zaskoczeni i oburzeni.
Przyjacielu, po coś przyszedł?
Kto z nas jest godny stanąć przy krzyżu...?
Kto z nas jest godny stanąć przy krzyżu....?
Czy mamy wrócić do domów?
Jezus zapytał kiedyś swoich uczniów: Czy możecie pić kielich, który ja mam pić? I sam odpowiedział: Kielich mój pić będziecie. Tak powiedział swoim uczniom. Uczniowie dostąpią uczestnictwa w tajemnicy krzyża. Tylko uczniowie. Idźmy więc, za krzyżem. Pokorni, uważni, skupieni. Idźmy na kolejną lekcję miłości.

STACJA I

PAN JEZUS NA ŚMIERĆ SKAZANY

Przekonywano kiedyś, że wśród nas najwięcej lekarzy, bo każdy zna się po swojemu na chorobach i ich leczeniu. Ale to błąd. Stokroć więcej wśród nas sędziów. Ktoś zajechał samochodem drogę – to prymityw. Ktoś źle załatwił sprawę – jest beznadziejny. Ktoś ma inne poglądy – jest całkiem bezsensowny. To już nie sądy dwudziestoczterogodzinne. To sądy dwudziestoczterosekundowe. Spojrzenie. Odruch. Wyrok. A Chrystus tak mocno podkreślał: Nie sądźcie! Bo tylko Bóg przenika i zna człowieka. Każde sądzenie brata jest pychą. A pycha ludzka jest tak wielka, że człowiek porwał się, by sądzić Boga. Ślepy Piłat osądzał Syna Bożego. Ten człowieczek chciał sądzić „światłość ze światłości”. Ziarno piasku z dna morza chciało ogarnąć ocean.
Piłat może i starał się uwolnić Jezusa, ale ten tłum tak bardzo domagał się wyroku. Może ktoś mówić: w zasadzie to staram się być chrześcijaninem, ale ten tłum wokół mnie tak głośno krzyczy o antykoncepcji, o eutanazji, o aborcji, o in vitro. Oni tak głośno krzyczą u mnie w biurze, na uczelni, w firmie, że ja milczę i dyskretnie umywam ręce.
Nie umyli rąk, liczni w dziejach ludzkości, uczniowie Jezusa. Od wieków poznaje się ich po czystych dłoniach. Oni, tak jak Chrystus, nie wydali wyroku. Oni go przyjęli.

STACJA II

PAN JEZUS BIERZE KRZYŻ NA SWOJE RAMIONA

Jezus w swoim nauczaniu wyjaśniał ludziom wiele kwestii, ale nie udzielił odpowiedzi na najbardziej nurtujące człowieka pytanie: dlaczego krzyż, dlaczego cierpienie?
Ks. Jan Twardowski napisał kiedyś taki krótki wiersz:
Dlaczego krzyż?

Uśmiech.

Rana głęboka

Widzisz,

to takie proste

kiedy się kocha.
Nie zrozumie krzyża egoista, człowiek szukający tylko swoich spraw. Będzie krzyż przeklinał i odrzucał. Zamknięte pozostaną dla niego słowa Zbawiciela mówiące o słodkim jarzmie i lekkim brzemieniu. Nazwie je nielogicznymi.
Dawno temu naukowcy zauważyli, jak małe ptaszki wyruszając w drogę przez morze chwytają w dziób niewielkie gałązki. Dlaczego to czynią? – zastanawiano się. Przecież to utrudnia im lot. Przecież to dla nich poważne obciążenie. Zagadka się rozwiązała, kiedy spostrzeżono, iż te Boże stworzenia, znużone wielogodzinną podróżą rzucają gałązkę na powierzchnię morza, siadają na niej, odpoczywają, a potem kontynuują swoją wędrówkę.
A może nam w życiu bywa tak ciężko, ponieważ nieustannie zabiegamy o to, by było nam lekko?
Ks. Jan Twadrowski napisał jeszcze kiedyś, że krzyż to takie szczęście, że wszystko inaczej.

STACJA III

PAN JEZUS PO RAZ PIERWSZY UPADA

Są trzy takie stacje na drodze krzyżowej, które nazywają się upadek Jezusa. Ale one powinny się nazywać powstanie Jezusa. Bo to, że upadał, to tylko wyczerpanie, zmęczenie mięśni, utrata równowagi. To, że powstał, to czysta miłość.

Dziś świat fascynuje się upadkami człowieka. Ludzie chcą podejrzeć grzech, pokazać grzech. Z detalami, z różnych ujęć. A wszystko w imię przekonania: taka jest prawda, tacy jesteśmy. Księga Apokalipsy mówi, że imię szatana to oskarżyciel, bo on dzień i noc oskarża braci naszych. To on tak mocno koncentruje uwagę ludzi na grzechach i ukazuje je jako mur nie do pokonania. A wszystkie upadki świata, grzech Ewy, Adama, Kaina, wszystkie zdrady, zabójstwa, bluźnierstwa, zbrodnie wszystkich totalitaryzmów, cała obrzydliwość ludzkiej grzeszności jest obmyta jedną kroplą krwi Chrystusa.
To dlatego, że Chrystus wtedy powstał i dźwignął krzyż, dźwignął nasze grzechy, dziś każdy z nas może usłyszeć te najpiękniejsze na świecie słowa: i ja odpuszczam tobie grzechy.

STACJA IV

PAN JEZUS SPOTYKA MATKĘ SWOJĄ

Do Maryi zapewne docierały słowa, które dla każdej matki są najboleśniejsze: twój Syn odszedł od zmysłów. Szatan chciał przeniknąć jej duszę mieczem bolesnego oszczerstwa, że jej Syn oszalał. Ale Ona mocno rozpamiętywała słowa Elżbiety napełnionej Duchem Świętym wypowiedziane przed laty: błogosławiony jest owoc twojego łona. BŁOGOSŁAWIONY. Dobry, prawy, pełen światła. Ona wierzyła Bogu, nawet wtedy, kiedy jej Syn był miażdżony cierpieniem na Drodze Krzyżowej. Nie ratowała Go, nie chciała wyrwać Go z rąk oprawców, ale dała Mu coś więcej: zrozumienie i zaufanie. Ona jedna, tam, w tym tłumie wierzyła, że ta męka wpisana jest w ogrom planów Bożych.
To takie ważne widzieć swego bliźniego w perspektywie zamysłów Stwórcy. Jest tak wtedy, gdy matka zostawia dorosłe dziecko, by mogło spełnić Boże powołanie. Gdy małżonkowie nawet w kryzysie miłości modlą się za siebie. Tak naprawdę syna, córkę, męża, narzeczoną można kochać tylko na Drodze Krzyżowej oddając ukochanego człowieka Bogu.
Abrahamie z góry Moria, Matko siedmiu synów z księgi Machabejskiej, Maryjo z Golgoty uczcie nas czym różni się miłość od uzależnienia.

STACJA V

SZYMON Z CYRENY POMAGA DŹWIGAĆ KRZYŻ JEZUSOWI

W ścisłym sensie Szymon Cyrenejczyk nie niósł krzyża. Niósł tylko ciężki kawał drewna. Bo żeby nieść krzyż, trzeba tego gorąco pragnąć, trzeba tego chcieć. Jezus zawsze mówił: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż. A jarzmo Jezusa nie było jarzmem Szymona. To nie była jego sprawa. Żołnierze zmusili go, by je dźwigał. Fundamentem niesienia Chrystusowego krzyża jest nasza zgoda, nasze „tak”. Dlatego każda droga krzyżowa rozpoczyna się od pytania: czy chcesz?
Kiedyś bardzo ciężko chory chłopiec zapytał swoją mamę: Mamusiu, dlaczego mnie tak boli? Kobieta odpowiedziała pytaniem: a gdyby Pan Jezus poprosił cię, byś cierpiał dla Niego, czy zgodziłbyś się? Tak – odpowiedział chłopczyk. No to Cię poprosił.
Bracie i siostro, a gdyby ciebie Chrystus poprosił?

STACJA VI

WERONIKA OCIERA TWARZ PANU JEZUSOWI

Wielu użalało się nad Chrystusem, ale tylko Weronika podeszła, by obetrzeć Mu twarz. Może to ją wspomniał po latach św. Jan, kiedy pisał w swoim liście, byśmy nie miłowali słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Jak łatwo można zagubić chrześcijaństwo we wzniosłej teorii i pięknych sformułowaniach. I to chyba grozi szczególnie ludziom mocno związanym z religią. Charles Peguy napisał kiedyś: Są tacy, którzy ponieważ nie należą do człowieka, myślą, że należą do Boga. Sądzą, że kochają Boga, ponieważ niczego nie kochają. Ewangelia domaga się konkretu. Bo można kochać świat, ludzkość, Kościół i nie kochać nikogo. A gdyby tak usiąść i napisać imiona i nazwiska tych, których kochamy. A potem skreślić matkę, ojca, brata, dziecko, przyjaciela, bo przecież poganie też kochają najbliższych. Ile osób by na tej kartce pozostało? A byłoby tam imię skazańca z Golgoty?
Przed laty w jednej z gazet ukazało się niecodzienne ogłoszenie. Pewien żołnierz, trzymający wartę przy Grobie Nieznanego Żołnierza dziękował w nim nieznanej kobiecie, która w upalny, letni dzień otarła mu pot z twarzy. Wtedy, stojąc na baczność, nie mógł powiedzieć ani słowa. Teraz chciał okazać jej wdzięczność. Ile miłości jest w geście otarcia twarzy bezradnemu człowiekowi. Jezus odnajdzie wszystkich, którzy kiedykolwiek Mu to uczynili.

STACJA VII

DRUGI UPADEK PANA JEZUSA

Nie lubimy, gdy ktoś upada. Wtedy zakłóca ruch, wybija z rytmu innych, trzeba się zatrzymać i go podnosić. Przez takiego kogoś są tylko opóźnienia i brak porządku. Najczęściej przewracają się dzieci, starzy i chorzy. I świat znalazł na nich sposób: aborcję i eutanazję. Świat nie ma czasu dla upadających, guzdrzących się, marudzących, zadumanych. Świat się spieszy. Ma napięty harmonogram. Pędzi do nowego telewizora, zakupu nowej komórki i nowej promocji. Świat kocha postęp i chce, by Kościół też był postępowy i nadążał za szaloną gonitwą. Chce, by Kościół pobłogosławił wszystkie pragnienia i uczynki ludzi, bo skoro czegoś mocno pragną, to na pewno jest to dobre. Niech Kościół nie utrudnia ludziom, nie komplikuje, niech się nie czepia.

Ks. Janusz Pasierb napisał kiedyś: „Każde chrześcijaństwo, zgodne z rozumem, zgodne z naturą, bezbłędne pod względem taktycznym, niewymagające zbyt wiele, będzie musiało się potykać o zesztywniałe zwłoki Skazańca z Golgoty po wszystkie czasy”.

STACJA VIII

PAN JEZUS POCIESZA PŁACZĄCE NIEWIASTY

Niektórzy płaczą, gdy ich drużyna przegra mecz. Inni płaczą, gdy nie zdadzą jakiegoś egzaminu. Dla kogoś dramatem jest przybrać na wadze, dla innego zarysowany lakier na samochodzie. Wiele mamy problemów i ciągle przybywają nowe. Często nie pamiętamy tego, co opłakiwaliśmy przed rokiem. Jezus przypomina nam rzecz oczywistą, ale jakże często zapominaną: tak naprawdę mamy tylko jeden poważny problem: śmierć i wybór wiecznego potępienia lub szczęśliwości. Tu gdzie teraz jesteśmy, na Jasnej Górze, mnóstwo ludzi wydeptało swoją ścieżkę. Gdzie oni teraz są? Gdzie ich problemy? Martwili się zgubionymi pieniędzmi, rozbitą szybą, kłótnią z sąsiadem. Gdzie są teraz te zmartwienia? Nie pamiętamy często nawet imion naszych pradziadków. Czym oni żyli? Co było ich radościami i smutkami? To samo kiedyś stanie się z nami. Tylko ktoś wyjątkowy pozostawi po sobie znaczącą pamiątkę. Po większości z nas, po latach, nie zostanie nic. I tylko jedno będzie ważne: czy liczyłeś się z Bogiem? Czy kochałeś Go? Czy żyłeś Nim na co dzień?
Czy zadajemy sobie pytania o wieczność kolegi z pracy, koleżanki ze studiów? O swoją wieczność? Ilu z nas potrafi rozpłakać się na tym jedynym ważnym problemem? Cyprian Kamil Norwid napisał:
Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny

Czy to co Twoje będzie zatracone

Czy popiół tylko zostanie i zamęt

Co idzie w przepaść z burzą. Czy zostanie

Na dnie popiołu gwieździsty diament

Wiekuistego zwycięstwa zaranie?

STACJA IX

TRZECI UPADEK JEZUSA

Trzeci upadek. To mogła być wielka pokusa, by się poddać, by już nie wstawać. Mogła pojawić się myśl: Niech tu już Mnie zabiją, niech się dzieje, co chce. Nie dam już rady. Do tej stacji dochodzi wielu ludzi. Kiedy upadają po raz setny, tysięczny, pogrążając się w uzależnienie od alkoholu, w pornografii, w zazdrości. Wtedy pojawia się myśl: już nie dam rady. Już nie powstanę. Po co się z tego spowiadać, skoro grzech i tak powróci. A przecież się starałem. Odprawiałem rekolekcje i pielgrzymki. Cisną się wtedy na usta słowa rozgoryczonego Piotra: Mistrzu, całą noc łowiliśmy i niceśmy nie ułowili.
Pismo święte mówi: serce ludzkie podobne jest do przepaści. A w tych przepastnych przestrzeniach ludzkiego wnętrza ukryte bywa sprytnie to, co dla człowieka najniebezpieczniejsze – pycha. Ks. Aleksander Fedorowicz powiedział kiedyś: Lepiej jest człowiekowi popaść w grzechy ciężkie niż w stan wszechogarniającej pychy. Dlatego niekiedy na naszej Drodze Krzyżowej przychodzi upadek, z którego już sami nie potrafimy się podnieść. Nasi bliscy już to widzą, znajomi są kurtuazyjnie zaskoczeni, a my stoimy jak nędzarze przed dwoma drogami: pychą i pokorą. Drogami Piotra i Judasza. Błogosławieni, którzy wbrew ludzkiej nadziei – spes contra spem – zdołają wtedy zakrzyknąć: Lecz na Twoje słowo zarzucę sieć. Jeszcze raz.Kto wytrwa do końca ten będzie zbawiony. Do końca.

STACJA XI

PAN JEZUS DO KRZYŻA PRZYBITY

Bóg przybity do krzyża. To szokujący, ale i wspaniały znak Jego miłości do nas. Bóg dał się przybić do naszego życia. Tak, żeby nie dało się Go oderwać. Sam mówił: Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata. Kiedy tylko budzi się dzień, we wszystkich kościołach kapłani wznoszą nad głowami wiernych Biały Chleb i przypominają, że to jest Ciało za nas wydane. Każdego dnia Chrystus czeka, by rozgrzeszać swoje poranione dzieci w kościołach Paulinów, Jezuitów, Kapucynów, Dominikanów, Franciszkanów, Bonifratrów, Redemptorystów. Cały dzień Chrystus jest wyniesiony w monstrancji w Sanktuarium Matki Bożej na Jasnej

Górze. Od setek lat przypomina o swojej miłości w znaku krzyża.
Od wieków Bóg, jakby przybity do tego miasta, dzieli losy z mieszkańcami Częstochowy. Bóg przybity do Polski, do całego świata. Wbity jak hak w tatrzańskiej skale, ratujący tych, którzy odpadają od życia i lecą w przepaść.
Niekiedy ktoś może prosić: Jezu, przytul mnie, obejmij mnie. Ale to dla Niego zbyt mało. On się miłością przybija do naszego życia. Na dobre i na złe. Na nasze zbawienie wieczne.

STACJA X

PAN JEZUS Z SZAT OBNAŻONY

Oglądali Go, podglądali, podsłuchiwali, wystawiali na próbę. W końcu zdarli z Niego szatę. I nie znaleźli tego, czego szukali. Znaleźli tylko czystą miłość. Tylko prawdę i dobroć. Czystość serca daje odwagę i wolność. Błogosławieni, szczęśliwi są ci, którzy nie lękają się prawdy do dna, do końca. Możecie czytać ich korespondencję, słuchać osobistych zwierzeń, zaglądać w sekretne notatki. Znajdziecie w tym wszystkim tylko życie Bożego dziecka.
Tak wielu ludzi się boi, że się wyda, że się coś okaże, że ktoś wyciągnie na dzienne światło. Co z tym zrobić? Trzeba to ukrzyżować. Utopić w wodzie chrztu. Oczyścić krwią Zbawiciela. Ta droga jest bardzo konkretna: spowiedź, pokuta, wolność. Kto naprawdę umarł z Jezusem, ten nie ma czego się bać. Temu nie są potrzebne szaty tytułów, osiągnięć, nieustannych sukcesów w rywalizacji. On wie, że jego skarbem jest biały kamyk, na którym wypisane jest jego nowe imię. Imię czystego człowieka.

STACJA XII

PAN JEZUS UMIERA NA KRZYŻU

Gdy Jezus umierał na krzyżu, być może ktoś pomyślał, że szkoda Jego życia. Tak wiele pożytecznych rzeczy czynił, a teraz wszystko skończone. Tyle osób mógł jeszcze uzdrowić, nakarmić, wskrzesić, a jednak został powstrzymany przez intrygę złych ludzi. Wszyscy pamiętali, że kiedy wędrował z uczniami po drogach Palestyny, zawsze ich wyprzedzał, zawsze się śpieszył. A teraz bez tchnienia, bez życia, bez ruchu wisi na krzyżu. A to jednak nie była prawda. On nie dał się zatrzymać. Przekroczył próg śmierci i dalej poniósł swoją Ewangelię nadziei. Kiedy ludzie patrzyli na zmarłego Jezusa, na Jego martwe ciało, On był już w otchłaniach, zwiastując zmarłym wyzwolenie.
Musimy pamiętać, że i my najwięcej czynimy, gdy nasze ciała obumierają w postawie modlitwy, gdy splatamy nasze dłonie w geście błagania. Ludzie będą mówili, że to marnowanie życia. Tak. My musimy zmarnować życie ciągle obumierając dla świata, przekraczając go w wierze, nadziei i miłości.

STACJA XIII

PAN JEZUS ZDJĘTY Z KRZYŻA I ZŁOŻONY NA RAMIONA MATKI

Można być przy Jezusie, bo potrzebuje się zdrowia i szczęścia. Można być przy Nim, by inni to wiedzieli i podziwiali. Można szukać u Niego sensu dla swego życia lub duchowego ładu i harmonii. Jak bogaty młodzieniec z Ewangelii można prosić Go o receptę na życie wieczne.

Ale w tych wszystkich wypadkach jest się raczej z sobą samym niż z Chrystusem. Być przy Jezusie to przede wszystkim być przy Nim tak, jak Maryja na trzynastej stacji Drogi Krzyżowej. Ona tuli ciało swego Syna, choć On już nie naucza, nie karmi, nie uzdrawia. Został już tylko ból i słowa: koniec, beznadziejność, śmierć. Tu nie pocieszą żadne wspomnienia, nie pomogą żadne marzenia.

Co robić? Jezus na tę stację pozostawił nam słowa: Nie bój się. Wierz tylko. Kto wytrwa do końca ten będzie zbawiony.

STACJA XIV

PAN JEZUS DO GROBU ZŁOŻONY

Aby wejść do świata pełni zbawienia, trzeba tu, na ziemi zostawić wszystko. Dlatego całe życie tracimy: beztroskie dzieciństwo, kolorową młodość, dzieci, które opuszczają dom rodzinny, w końcu musimy zostawić pracę, stracić zdrowie, pożegnać nad grobem przyjaciół. Anna Kamieńska napisała: Dzieje człowieka to kolejne wygnania z wielu rajów, to kolejne zamykanie się za nami bram, bezpowrotnie, na zawsze. Nie ma powrotów. Nigdy.

Ktoś powie: to przerażające. Wszystko zostaje nam zabrane. Czy zabrane? Każdy człowiek ma przed sobą dwie drogi: żebraka i siewcy. Ten pierwszy gromadzi w swoich żebraczych torbach swój nędzny majątek. Torby są wielkie, ciążą mu bardzo, a on nie rozstaje się z nimi nawet na chwilę, choć tak naprawdę to tylko same śmiecie. Ale człowiek może być, jak siewca, który idzie przez życie i hojnie rzuca na pole Królestwa Bożego ziarna swoich talentów, pracy i miłości. Pod koniec życia torba jest pusta. Ale pole zostało obficie zasiane.

Grób Chrystusa to pierwsze ziarno nowego ogrodu życia, a wszystkie cmentarze świata to zasiane pola Nowej Ziemi. Grób Chrystusa jest pierwszym, przy którym słowo koniec ustępuje miejsca słowu początek. Przy nim dziś kończymy drogę krzyżową, ale jutro, o poranku, znowu spotkamy się przy tym samym grobie. Ale będzie to już zupełnie inne miejsce.

ZAKOŃCZENIE

Stacja piętnasta – powrót do domu, spotkanie z najbliższymi, wieczorna modlitwa.

Stacja szesnasta – trudna rozmowa w rodzinie.

Stacja siedemnasta – wizyta u lekarza.

Stacja czterdziesta – śmierć kogoś bliskiego

Stacja setna.

Stacja tysięczna...

Kto nie zna drogi do morza, niech podąża za rzeką.

Niech podąża za krzyżem ten, kto szuka drogi do Boga, do zmartwychwstania, do życia. Amen

Ks. Piotr Pawlukiewicz